Good moms have sticky floors, messy kitchens, dirty ovens, laundry piles and happy kids!*

1/ Laat. Het. Los.

​

Nee, perfect zal het niet zijn en nee, tijd ga je er (zeker in eerste instantie) niet mee winnen. Probeer je niet te focussen op wat het jou kan brengen, maar focus je op wat je kind er mee leert. Bedwing je drang om het opnieuw te doen of er over te zeuren als het niet helemaal is zoals jij het wil. Waarom zouden ze hun best doen als ze weten dat jij het daarna toch opnieuw gaat doen?

Geef hen de verantwoordelijkheid en het vertrouwen, geef tips en doe het nog eens voor. Waardeer wat ze wél goed doen, dat ze het proberen. Volgende keer zal het al beter gaan! Zolang je wéét dat ze het niet perfect zullen doen, dat ze het zullen ‘vergeten’ te doen en je hen er dus meermaals vriendelijk aan zal moeten herinneren én dat ze er over zullen klagen, ben je al héél goed bezig!

​

2/ Hou vol!

​

Neem de tijd om een taak aan te leren, uit te leggen, voor te doen.

Sommige kinderen leren snel, zijn geconcentreerd, geïnteresseerd en leergierig. Andere zijn slordiger, trager of een beetje onhandig.

Laat hen het zelf doen, neem zo weinig mogelijk uit handen. Maar wees wel aanwezig om tips te geven.

Soms hebben ze écht geen zin en vertonen ze kinderachtig gedrag (hoe oud ze ook al zijn) zoals het (plots) niet weten hoeveel borden er op tafel moeten. Je zou kunnen zeggen “We zetten hier elke dag 3x de tafel, dat zou je nu toch écht al moeten weten!” of je geeft hen de tijd om even kinderachtig te zijn, ze moeten ten slotte op school al een hele dag ‘flink’ en ‘groot’ zijn… Blijf bij je kind en stimuleer het om het zelf te doen. Je kan rustig zeggen “Laat ons even kijken, jij gaat straks eten, je 2 broers ook en dan heb je nog mama en papa. Dat zijn 5 personen dus hebben we 5 borden nodig.” Wedden dat je kind de rest van de tafel flink zal zetten? Als je hen even tegemoet komt in het  kinderachtig zijn, dan mag je daarna verwachten dat ze het verder zelf kunnen.

Onthou dat het een proces is: de ene dag lukt het probleemloos, de andere dag lukt het helemaal niet meer. Heb geduld, het loont op lange termijn!

​

3/ Hou het vrolijk.

​

Maak grapjes, zing een liedje, glimlach, knipoog, … Geef het goede voorbeeld. Want het is knap lastig voor je kind om boos te zijn voor dat stomme taakje als mama er zo vrolijk en blij over doet. Weet dat je volop bezig bent om hen een gewoonte aan te leren die na verloop van tijd zonder al te veel morren zal uitgevoerd worden.

​

4/ Doe maar gewoon

​

Je moet er eigenlijk zo gewoon mogelijk over doen. Het is gewoon iets wat wij hier doen.

Als we thuiskomen doen we onze schoenen uit en onze jas aan de kapstok, daar denken we verder niet bij na en hoeven we ook niet over te zeuren. Zoals ik al zei, het is gewoon een familiedeal: we zorgen samen voor een fijne, gezellige plek om te wonen.

​

Die kleine taakjes horen gewoon bij de opvoeding. Je hoeft ze er niet voor te belonen, maar het is wel belangrijk om je waardering te uiten. Want elk kind (bij uitbreiding elke persoon) vind het leuk om geliefd en gewaardeerd te worden.

Probeer hierbij niet altijd de standaard “Goed gedaan!” en “Je bent geweldig!” te gebruiken. Complimenteer hen met wat ze doen, niet met wie ze zijn. Leg hen uit waarom de medewerking van je kind belangrijk is. Toon hen dat hun werk niet voor niets was, dat je hun inspanning ziet. Moedig hen aan door bijvoorbeeld: “Dankjewel om te helpen, het is fijn om dit samen te doen. Nu is het sneller klaar en kunnen we wat langer spelen.”

​

5/ De positieve gevolgen voor je kind

​

Een taak tot een goed einde brengen leert je kind in zichzelf geloven. Je kind leert plannen, want als je bijvoorbeeld eerst de borden zet en dan pas de placematjes moet je alles weer verzetten… Niet alles lukt meteen, maar eerder met vallen en opstaan. Je kind leert geduld te hebben en door te zetten. Op jonge leeftijd de handen uit de mouwen steken en samenwerken leert hen dat het belangrijk is om bij te dragen in het gezin. Kinderen zouden hierdoor meer empathie ontwikkelen.

​